Een rustige plek

Josje (10) wacht op een opname voor diagnostiek en behandeling. Over twee maanden is zij aan de beurt. Maar twee maanden duren lang als het slecht met je gaat. Josje is onlangs zes weken opgenomen op een crisisplek omdat het thuis niet meer ging. Deze opname heeft haar geen goed gedaan. Een psychiater komt nu om de dag langs om te beoordelen of het nog gaat, of dat er toch weer een crisisplek geregeld moet worden. Maar een crisisplek is eigenlijk geen oplossing. We moeten voorkomen dat Josje overprikkeld raakt. Maar in huis met haar twee jongere broertjes is dat lastig. Ze heeft een rustige plek nodig, bijvoorbeeld een huisje in het bos.

Vanuit de Jeugdwet heeft de gemeente de opdracht ouders ondersteuning te bieden wanneer zij hulp nodig hebben bij opgroei- en opvoedproblemen, psychische problemen en stoornissen. Een jeugdhulpverlener en psychiater zijn betrokken. En crisiszorg wordt ingezet als dat nodig is. Alleen is er juist iets nodig om deze crisiszorg te voorkomen: een huisje in het bos waar Josje met één van haar ouders kan verblijven. Maar vanuit jeugdhulp bestaat dit aanbod niet. Omdat Josje’s ouders dit niet zelf kunnen betalen, vergoeden we het vanuit de bijzondere bijstand, Participatiewet, Artikel 35. 

Goed beslagen ten ijs

In deze Eerste Hulp Bij Maatwerk (EHBM) vind je voorbeelden wetsartikelen die bij deze casus zijn ingezet. Daarna gaan we langs de rekensom. De discussiepunten zien waar je op moet letten als je met deze doorbraak aan de slag gaat en wat de voor- en nadelen zijn. Zo kom je goed beslagen ten ijs als je met deze doorbraak aan de slag wilt.