IPW

Jongerendakloosheid oplossen: fysiek en sociaal domein samen

De belangrijkste lessen uit vijf jaar actie, experiment en samenwerking binnen het programma Alle jongeren een thuis. De kern: als het sociaal én fysiek domein de handen ineenslaan, kunnen we structurele oplossingen realiseren.

Wat werkt wel?

Stel je eens voor: het is 40.000 jaar voor Christus. Je bent met je familie naar het gebied gelopen dat nu Nederland heet. Het is een toendralandschap. Je leeft van de jacht op rendieren en mammoeten. Wat doe je als eerste als je op een nieuwe plek aankomt? (Een café latte bestellen en je dm’s checken is niet het goede antwoord.) Je gaat op zoek naar onderdak. Je zoekt een grot of overhangende rots, of je bouwt een tent met dieren- huiden en botten. Een woonplek die je beschermt.

Stel je dan eens voor: het is het jaar 2025. Je loopt het gebied van de gemeente Juinen in. Het is een polderlandschap. Je leeft van instant noodles. Wat is het eerste wat je doet? Alle huizen zijn vol of te duur. Je kunt naar het gemeentehuis, maar in de maatschappelijke opvang kun je niet zomaar terecht. Een hutje voor jezelf bouwen is er niet bij: zomaar ergens gaan wonen mag niet, alle grond is al van iemand.

Knalbrief

In de afgelopen tienduizenden jaren is er weinig veranderd aan de basisbehoefte van ons mensen: we hebben in de eerste plaats eten nodig en een dak boven ons hoofd. Toch lukt het ons nog niet om dakloosheid te voorkomen. Maar wat werkt wel? Met het programma Alle jongeren een thuis hebben ruim 100 wereldverbeteraars in Nederland gewerkt aan de paradigmaverschuiving die nodig is om dakloosheid onder jongeren op te lossen. Wat hebben we geleerd? Wat kun jij doen? Je leest het in deze knalbrief.